Zeilen naar de Isles of Scilly.

BLOG 6:
Dag 36: Woensdag 18 juli 2012; Plymouth.
Bij het opstaan regent het en is het zicht slecht. Ik zou willen blijven liggen maar de Almare heeft het heen en weer. De “swell” komt weer de jachthaven binnen.
Gedoucht en een nieuwe code voor de steiger gehaald. Deze code wordt dagelijks aangepast. Ik vraag de juffrouw van de receptie waar het dichtstbijzijnde benzinestation is. Ze wijst het me op een kaartje. Later blijkt dat er niet alleen diesel te koop is in deze haven maar ook benzine. Dat is wel zo makkelijk. Water getankt, benzine getankt.
Ik wil nog een aflevering van de Beagle zien maar halverwege gaat de computer op batterijlading over. De walvoeding is weggevallen. De steker van de voedingsleiding is beschadigd. Ik besluit een nieuwe te kopen, maar in Engeland hebben ze hun eigen stekers. Daarom een CEE steker gekocht en direct aan de kabel bevestigd. Door het vele zout is gehele installatie kwetsbaar.
Intussen komt de buitenboordmotor terug. Mooi op tijd. Tegen drieën zetten we de motor op zijn plankje. De rest doe ik zelf. De rekening wordt voldaan per creditcard. 262 pond! Gelukkig heb ik voldoende op de rekening staan. Bij het afmonteren van de motor raak ik het vlaggenstokje aan, hij breekt af! Ook dat wordt verholpen. Ik dacht er aan om de achterklep niet te monteren zodat de motor beter gelift kan worden. Volgens de monteur kan dit niet het gevolg geweest zijn van de schade. Om toch meer ruimte te creëren voor het kantelen van de motor verwijder ik de bovenste railtjes. Dat geeft precies voldoende ruimte, in gekantelde toestand blijven de kabels en leidingen vrij.
Ik had het Aquarium willen bezoeken maar door de vele karweitjes is dat niet meer mogelijk. Morgen is er minder wind volgens Windguru. Het wordt tijd om weer verder te reizen, ik heb het hier wel gezien.
Geen enkele foto gemaakt vandaag, het weer was te slecht. Morgen Fowey, daarna Helford River, Porthleven? Of Penzance. Dan zijn de Scillies dichtbij! En, volgens windguru zal er dan enkele dagen weinig wind zijn. Het lijkt me het beste de komende dagen door te varen.
Dag 37: donderdag 19 juli 2012; Plymouth – Fowey
De Almare gedraagt zich weer als een cakewalk. De “swell” komt recht de jachthaven in.
Om acht uur ga ik er uit. ’s Morgens voor het vertrek eerst de stad in gefietst en een flappentap bezocht. Dat duurde even. Om kwart over tienen vertrokken, op de motor.
De gehele tocht is de wind tegen daarom blijft de motor bij. De tocht gaat voorspoedig. Buitengaats is er een behoorlijke wind en af en toe komt er een beetje water over. Ook regent het af en toe een druppeltje. Niet de moeite waard.
Om ongeveer kwart over drie lig ik aan 2 mooringboeien in de Fowey. Het is een prachtige omgeving. Met een oorverdovende stilte. Je hoort vogels, meer niet. Van het plan om even met de watertaxi van boord te gaan komt niets terecht. Ik dut even in. Een geniet hier van de rust. De mooring ligt tussen hoge heuvels, je merkt nauwelijks dat het waait. Ik zal hier rustiger slapen dan in Plymouth. Het is nu negen uur en de kajuit is nog open. Buiten is het 15 graden en binnen 20. Ik heb nog geen havenmeester gezien. In Fowey speelt een blaasorkest.
Verschillende kleine karweitjes gedaan. De bout in het scharnier van de grote bakskist weer vastgedraaid, het afsluitdopje van de wasbak zit weer vast. Beide hoofdstagen een ietsje aangedraaid, etc..
Ik heb hier geen walvoeding. In het begin ook geen internetverbinding. Maar nu kan het waarschijnlijk wel. Lukte nog niet. Het signaal is te zwak.
Afgelegde afstand 19.1 mijl, gem. 4,7, max. 6.7 mijl.
Dag 38: Vrijdag 20 juli 2012; Fowey – Helford River
Goed geslapen aan twee mooringboeien. Er heeft zich geen havenmeester gemeld.
Ik vertrek om kwart over 9. Weer tegenwind, pal tegen. En regen. Tijdens het tweede deel van de tocht kon het grootzeil omhoog voor een uurtje.
Het gaat snel, de gemiddelde snelheid was 5,4 mijl. De totale afstand volgens het log was 21,6 mijl. Even over gedacht om direct van Helford River naar de Scillies te gaan. Qua afstand is het te doen; maar: heb ik daarna voldoende benzine? Voldoende water? Een gevulde laptop?
Morgen wordt het dus toch Penzance. Hemelsbreed niet zo ver maar rondom de kaap ongeveer 30 mijl. In de middag verbeterd het weer, zon! Ik ga hier ook niet met de watertaxi aan land. Op het water is er ook veel te zien.
Alle schroeven van beide vensters aangedraaid. Aan bakboord kwam er een beetje water door. Stuurboordkussen schoongemaakt en gelucht. Ook het kussen in het vooronder aan stuurboord gelucht en het laken met de hand gewassen. Daarna in de mast gehangen; was erg snel droog.
Geprobeerd het thuisfront te bellen, maar er is niemand thuis.
De Mooring officer weet niets van het weer: het zal wel het zelfde zijn als vandaag, zei hij. Vanavond na tienen schijnt er nog een weerbericht op enkele marifoonkanalen te zijn. Vandaag 21,6 mijl afgelegd.
Hier lig ik aan 1 mooringboei. Kosten 15 pond!! Over twee dagen kan ik op mijn doel zijn?! Ik heb nog een uur spanning over in de laptop. De foto’s komen later aan de beurt. Geen probleem. Het lukt toch om via het internet het weerbericht te ontvangen. Weinig wind de komende dagen. Dat is niet slecht want op de Isle of Scilly wil je het liefst weinig wind. En het kan wel een week zo blijven.

Dag 39: Zaterdag 21 juli 2012; Helford River - Penzance.
Ongeveer 9 uur vertrokken. Kan in de rivier al de zeilen hijsen. Er is op dat moment weinig wind daarom besluit ik de genua te hijsen. In het vooronder staat veel water. Een maand tegenwind laat zijn gevolgen zien. Dat had ik eerder moeten ontdekken. Uit de zeilzak van de genua komen al liters water. Genua gehesen en koers gecontroleerd. Onder het zeilen haal ik twee putsen water uit het vooronder. Daar is het intussen keurig schoon. Ook uit de zak van de dinghy komen nog enkele liters. De genua zeilzak droogt intussen aan de achterstag en het gennaker droogt in zijn zak in de kuip. Deze moet ik later nog eens controleren en beter drogen.
Intussen heb ik een goede wind en ga ik met snelheden van 6 knopen af op Lizard Point. Even voor Lizard Point moet de motor weer even bij als de snelheid minder dan twee knopen wordt. Voorbij Lizard kan ik naar de boei BOA zeilen en later is Penzance te bezeilen. Ook dat gaat met een behoorlijke snelheid en de stroom helpt rondom Lizard nog 3 mijl mee! De wind verandert echter, de laatste anderhalf uur gaat tegen de wind in. Wellicht had ik beter kunnen kruisen want ik kom te vroeg aan voor de haven van Penzance; ongeveer om kwart na drie en ga aan een visitorboei buiten de haven liggen.
Ik probeer de havenmeester te bellen om te vragen hoe lang ik moet wachten maar hij neemt niet op. De sluisdeur voor het dok gaat pas twee uur voor hoog water open. Volgens mijn berekening zal dat ongeveer om half vier kunnen. Die berekening klopte niet want pas om half zes wordt drievoudig groen gegeven. Intussen was tegen vijven iemand wezen controleren bij de wachtende schepen om te vragen wie in het dok wil. Het blijkt dat een vereniging ervoor heeft gekozen dit weekend naar Penzance te gaan. Er gaan veel schepen naar binnen. De havenmeester geeft me een plekje in de haven waar al een pakketje van 5 schepen ligt. Dat wordt klauteren. Gelukkig wil de havenmeester me helpen met mijn fiets. Na het eten brengt hij mij en de fiets door de sluis in de droogvallende haven. Ik betaal hem direct het havengeld: 10 pond.
Het eerste schip in het pakketje is een vissersschip dat wordt opgeknapt. De schipper wil mij via zijn schip wel van walvoeding voorzien. Beide kabels zijn nodig!
Op de fiets haal ik bij Tesco mijn proviand en twee jerrycans benzine. Intussen is het na negenen en moet ik nog afwassen en koffie zetten. Daarna haal ik nog een jerrycan benzine. Water tanken in deze hoek is niet mogelijk. Dat moet ik later oplossen of iedere keer als ik aan wal ga een aantal flessen vullen en meenemen aan boord. Dat probleem lost zich wel op. De accu van de laptop is weer geladen. Ook de boordaccu is weer bijna vol en de koelkast draait weer. Nog even de foto’s laden in Picasa en naar bed.
De sluisdeur gaat morgenvroeg tot acht uur open en dan wil ik er door zijn. Vroeg opstaan dus. Op de fiets naar het toiletgebouw, douchen en de fiets in de andere haven neerzetten zo dat ik deze na de sluis weer kan ophalen. Anders moet ik met de fiets over 6 boten klauteren en dat wil ik niet.
Dag 40: Zondag 22 juli 2012; Penzance – Isles of Scilly.
Slecht geslapen. In deze haven liggen de vrijbuiters. Ze werken als ze zin hebben. Willen ze ’s nachts een motor testen dan doen ze dat, vele uren lang. Toch om 6 uur opgestaan en naar het toiletgebouw gefietst. De havenmeester is er al om de sluis te openen. Als je de fiets op de sluis zet geef ik hem aan als je er uit vaart, stelt hij voor. Dat doen we om kwart voor acht.
Eindelijk ben ik op weg naar de Isles of Scilly. Onderweg bedenk ik dat St. Agnes haalbaar is. Daar zijn twee ankerplaatsen. Tot en met Runnel Stone werkt de motor een beetje mee. Daarna gaat het met volle zeilen onderweg naar St. Agnes. Ik had de fok al verwisseld voor de genua. Ik merk hierbij dat het voorschip weer vol water staat. Tijdens het zeilen maak ik het vooronder weer droog. De reis gaat vlot. Er is iets meer wind dan voorspeld.
De eerste ankerplaats bij St. Agnes bevalt me niet; niet beschut genoeg. Ik moest er eventjes naar zoeken. Aan de andere kant zie ik meer schepen liggen. Om daar te komen moet ik rondom een bergje. Inderdaad liggen er meer geankerde schepen. Wel een beetje dicht bij elkaar vind ik. Mijn anker krabt, ik moet van plaats veranderen. Daar lijk ik goed te liggen. Maar na een uurtje merk ik dat ik weer van mijn plek raak. Bijna tegen een mooring aan. Dit bevalt me niet, ik licht het anker en verkas op de motor naar St. Mary, daar zijn moorings voor bezoekers.
Na aankomst bij St. Agnes moest ik het vooronder weer droogmaken en bij aankomst in St. Mary weer!!
Het blijkt dat de Almare een beetje ontzet is door de grote klappen die ik eerder op de reis gemaakt heb. Er zitten kleine scheurtjes in de ballasttank. Het water komt er gestaag door!
Weer een probleem om op te lossen. Eigenlijk werk voor een polyesterman. En de Almare moet dan uit het water. Ik denk aan noodoplossingen: kit of plamuur. Beide producten die op een droge oppervlakte gebruikt worden. Maar nood breekt wetten. Ik maak het voorschip weer droog en maak plamuur aan en smeer het er dik op. Het lijkt iets te helpen. Toch komt er nog water door. Na een half uurtje zet ik een tweede laag. Weer iets beter. Morgen nog een keer. Het is nu 23.10 uur, ik ben moe en wil slapen. Dat doe ik weer in de kajuit want de Almare gaat behoorlijk heen en weer en op en neer. Potverdorie; het lijkt wel een werkvakantie. Steeds moet er iets gerepareerd worden. De rubberboot is intussen opgeblazen, morgen ga ik aan land en St. Mary verkennen. Wellicht kan ik met een veerbootje nog een ander eiland zien. Welterusten.
Temp. water: 15,2 graden. Afgelegde afstand: 34,4 mijl naar St. Agnes + 2 naar St. Mary.
Dag 41: Maandag: 23 juli 2012; St. Mary.
Uitslapen lukte niet, ook hier staat een behoorlijke swell. De scheurtjes in het vooronder verder afgedicht met plamuur. ’s Avonds komt het water nog druppelsgewijs naar binnen. Maar vele druppels maken een grote plas.
In de loop van de ochtend met de rubberboot naar de kant geroeid. Dat was ver. Me gemeld bij het havenkantoor en 36 pond betaald voor twee overnachtingen. Ik heb gezegd dat ik ’s nachts ben aangekomen.
Daarna het dorp St. Mary verkend. Er wonen niet veel mensen, maar het is er erg druk. Er is veel verkeer valt me op. Bij de boekhandel een boekje over de Isles of Scilly gekocht en ergens op een rustig plekje doorgenomen. Ik besluit het kasteel op te zoeken en vanaf daar een route te lopen. Het kasteel wordt beheerd door een hotel. Vanaf deze plek heb je een geweldig uitzicht over St. Mary en de andere eilanden. De onderlinge afstanden zijn erg klein. Het tochtje gisteren van St. Agnes naar hier was maar 2 zeemijlen.
Op een bankje voor het kasteel van het mooie uitzicht genoten. Je voelt je hier als in de Caribics. Slechts de rasta mensen mis je hier. Je ziet wel veel lelijke, slecht geklede Engelsen. Hoewel, ik loop er zelf ook niet zo stijlvol bij in mijn afgeknipte spijkerbroek.
Alle Engelse kustplaatsen en eilanden worden of werden goed beschermd. Tegen de Spanjaarden met hun Armada, tegen de Hollanders, Fransen, Ieren etc.. Volgens mij hebben slechts de Noormannen en de Romeinen grote delen van Engeland bezet in het verleden. Ook hier is langs de kust van het eiland een kilometers lange verdedigingsmuur gebouwd. Weer op een bankje bij één van deze verdedigingswerken gezeten en gelezen.
Terug in het dorp bij de boekhandel sandwiches gekocht. Had ik direct moeten doen! In de haven nog 1,5 liter water in flessen getapt want ik heb wellicht niet genoeg water aan boord voor meerdere dagen.
Dit was een dag waar het vakantiegevoel zich weer liet voelen. Dat komt vooral door het fantastische weer van dit moment. Toch wel frappant, na 5 weken met slecht weer en soms felle tegenwind is het hier lekker warm met weinig wind. Meestal is er hier veel wind. Ik denk dat ik morgen een tochtje naar St. Agnes maak en daar een wandeling maak. Nu is het na tienen en ik wil vroeg naar bed.
Dag 42: dinsdag 24 juli 2012; Met de veerboot naar St. Agnes en Gugh.
Ik werd om 6 uur wakker de Almare botst met zijn steven tegen de boei. Steeds weer en dat ergert. De boei is van kunststof, veel kwaad kan het niet, maar je schrikt steeds van de klap. Toch weer in slaap gevallen en pas om kwart voor negen wakker geworden. Gewassen, geschoren, de Almare weer ingericht d.w.z. de leuning weer aangebracht en alle slaapspullen weer naar het voorschip gebracht.
Daarna ontbeten, de bevestiging van de Almare aan de boei iets verbeterd door het landvast meer naar voren te bevestigen.
‘s Avond zag ik alle schippers in de buurt hetzelfde doen. Het gebeurt op het moment dat het bijna windstil is. De schepen veranderen iets van positie en raken steeds de boei met hun steven. Ik heb er ook nog een stootwil aangebracht.
Tegen twaalven naar de wal geroeid. Het roeien gaat steeds beter, maar het is wel een lange tocht. Ik kan pas om 14 uur naar St. Agnes. Geen ramp, ik loop naar het dorp – hier noemen ze het een stad – ga naar de tourist Information en koop een ticket voor de overtocht. 8 pond 20. Ik ben gelijk al mijn kleingeld kwijt en mijn portemonnee is een kg lichter.
Ansichtkaarten gekocht en postzegels op het postkantoor. Sandwiches gekocht bij de Co op en een bankje opgezocht in het parkje. Kaarten geschreven, geluncht, gelezen en weer naar de kade gelopen.
Om 2 uur ’s middags vertrekken er ongeveer 5 veerbootjes. Naar Bryher, St. Martin, Tresco, St. Agnes, etc.. Ik ga met de Osprey naar St. Agnes en ben de enige passagier! Als ik aan kom op St. Agnes staan er tientallen mensen klaar om terug te keren. Op het eiland een fikse wandeling gemaakt. Je komt eerst in High Town, daarna in Middle Town, als je daarna doorloopt bij de Troy Farm. Volgens de dame van het Tourist Office verkopen ze daar het lekkerste ijs. Nou, dat was inderdaad de moeite waard.
Ietsje teruggelopen en afgeslagen naar Lower Town en langs het voetbalveldje – de lijnen zijn gemaakt van lange landvasten – en daarna door de wildernis terug naar High Town. Weer via het Turkish Café gelopen naar het tweede eilandje Gugh. Dat moet via een dammetje. Er staat een waarschuwing dat dit gevaarlijk is bij hoog water. Halverwege het bergje op het eiland stop ik om te rusten. Volgens een gids die met gasten langsloopt is het een grafkelder waar ik op zit. Obadiah is er begraven zegt hij; vierduizend jaar geleden.
Langzaam terug gelopen naar het café voor een koud colaatje en naar de kade want het bootje gaat om kwart voor vijf terug. Na aankomst weer naar de Almare geroeid.
’s Morgens en ‘s middags weer aan de lekkage gewerkt. Het water komt nog druppelsgewijs naar binnen. Met de spuitbus verschillende lagen lak aangebracht. Het wordt steeds beter, maar het is nog niet 100 % waterdicht.
Morgen om 9.31 is het hoog water. Ik vaar dan binnendoor naar Bryher / Tresco. Dat gaat makkelijk volgens de havenmeester op het havenkantoor. 9 uur vertrekken!